تفاوت بین جوشکاری و جوش همجوشی

جوشکاری و برازلینگ دو روش متداول است که برای پیوستن به فلزات استفاده می شود ، اما آنها بر اساس اصول مختلف کار می کنند و برای برنامه های مختلف مناسب هستند. درک تفاوت بین جوشکاری و جوشکاری برای مهندسان ، سازندگان و هر کسی که در فرآیندهای تولیدی درگیر باشد ، ضروری است. در این مقاله به بررسی تمایزهای کلیدی بین جوشکاری و جوشکاری فیوژن ، از جمله فرآیندها ، مواد ، تکنیک ها ، مزایا و کاربردهای هر روش می پردازیم.

تعریف و فرآیند

Brazing یک فرآیند فلزی است که شامل ذوب فلزات پایه نمی شود. درعوض ، از فلز پرکننده استفاده می کند ، که دارای نقطه ذوب پایین تر از قطعه ها ، به طور معمول بالاتر از 450 درجه سانتیگراد (842 درجه فارنهایت) است. در حین برازلینگ ، فلزات پایه گرم می شوند و باعث می شوند فلز پرکننده از طریق عمل مویرگی ذوب و به داخل مفصل جریان یابد. با خنک شدن مونتاژ ، فلز پرکننده جامد می شود و پیوند محکمی بین اجزای ایجاد می کند.

از طرف دیگر ، جوشکاری فیوژن شامل ذوب فلزات پایه و مواد پرکننده (در صورت استفاده) در سطوح پیوستن آنها است. این فرآیند استخر مذاب را ایجاد می کند که بر روی خنک کننده جامد می شود و یک مفصل مداوم را تشکیل می دهد. جوشکاری فیوژن روشهای مختلفی مانند جوش قوس ، جوشکاری گاز ، جوش لیزر و جوش پرتو الکترونی را در بر می گیرد. ویژگی اصلی جوشکاری همجوشی این است که به ذوب کامل فلزات در حال پیوستن متکی است.

ملاحظات دما

یکی از تفاوتهای اصلی بین جوشکاری و جوشکاری فیوژن ، دما است که در آن هر فرآیند رخ می دهد. Brazing در دماهای پایین تر انجام می شود ، به این معنی که می توان از آن برای پیوستن به موادی استفاده کرد که ممکن است به گرمای زیاد حساس باشند. این کنترل حرارتی به به حداقل رساندن پیچ و تاب ، تحریف و تغییر در خصوصیات مواد کمک می کند.

در مقابل ، جوشکاری همجوشی شامل دمای بالاتری است که اغلب از نقطه ذوب فلزات پایه فراتر می رود. این گرمای زیاد می تواند باعث ایجاد تغییرات قابل توجهی در ساختار فلزات در حال جوش داده شود. اگرچه این ممکن است در برخی موارد ، مانند ایجاد اتصالات بسیار قوی ، سودمند باشد ، همچنین می تواند منجر به چالش هایی مانند مناطق تحت تأثیر گرما شود که ممکن است مواد پایه را تضعیف کنند.

فلزات

یکی دیگر از تمایزهای مهم در استفاده از فلزات پرکننده نهفته است. در Brazing ، فلز پرکننده به طور خاص انتخاب می شود تا نقطه ذوب پایین تر از فلزات پایه باشد. مواد پر کننده رایج شامل آلیاژهای مس ، نقره و آلومینیوم است. انتخاب فلز پرکننده برای تقویت خصوصیات مفصل مانند مقاومت در برابر خوردگی و استحکام طراحی شده است.

در جوشکاری فیوژن ، بسته به روش به کار رفته ، یک فلز پرکننده ممکن است یا ممکن است استفاده نشود. هنگامی که یک ماده پرکننده اضافه می شود ، به طور معمول انتخاب می شود تا با خواص فلزات پایه از نزدیک مطابقت داشته باشد. این تضمین می کند که مفصل جوش داده شده استحکام و انعطاف پذیری مواد اصلی را حفظ می کند.

طراحی مشترک و تناسب

Brazing امکان تحمل بیشتر در طراحی مشترک را نسبت به جوشکاری همجوشی فراهم می کند. عمل مویرگی فلز پرکننده مذاب می تواند شکاف هایی را بین قطعات موجود در آن پر کند و باعث می شود که برای اتصالات با تناسب دقیق کمتر ، برزیل مناسب باشد. این می تواند در هنگام کار با اجزای یا مجامع شکل نامنظم به صورت نامنظم که نیاز به تحمل های سختگیرانه ای دارند ، سودمند باشد.

از طرف دیگر ، جوشکاری فیوژن برای اطمینان از جوشکاری موفق ، مناسب تر و محکم تر بین فلزات است. شکاف ها یا سوء استفاده ها می تواند منجر به اتصالات ضعیف یا ناقص شود و اهمیت مونتاژ دقیق را قبل از جوشکاری برجسته کند.

مزایا

هر دو جوشکاری و جوشکاری فیوژن بسته به کاربرد ، مزایای منحصر به فردی را ارائه می دهند. 

مزایای Brazing:

1. فلزات متفاوت: Brazing می تواند به طور مؤثر به فلزات متفاوت بپیوندد ، که به ویژه در برنامه های کاربردی که نیاز به سازگاری بین انواع مختلف مواد دارند ، مفید است.

2. اعوجاج پایین: با توجه به دمای پایین تر درگیر ، برزیل اعوجاج و تغییر در خصوصیات مواد اجزای را به حداقل می رساند.

شکل های همه کاره: امکان پر کردن شکافها به برزیل اجازه می دهد تا به شکل ها و تنظیماتی بپردازند که جوشکاری آن چالش برانگیز است.

مقاومت در برابر خوردگی: بسیاری از آلیاژهای برزمی مقاومت در برابر خوردگی عالی را ارائه می دهند و آنها را برای کاربردهای صنعتی مناسب می کند.

مزایای جوشکاری فیوژن:

1. استحکام بالا: جوشکاری فیوژن اتصالات با استحکام بالا را مناسب برای کاربردهای ساختاری و شرایط بار سنگین ایجاد می کند.

2. اتصالات یکپارچه: ماهیت یکپارچه یک مفصل جوش داده شده می تواند منجر به پایان صاف و کاهش غلظت استرس شود.

3. مواد به راحتی در دسترس: بسیاری از فلزات را می توان به راحتی جوش داده شد و مواد پرکننده اغلب استاندارد هستند و باعث می شوند آنها به راحتی در دسترس باشند.

4. طیف گسترده ای از برنامه ها: روش های جوشکاری فیوژن بسیار متنوع است و می تواند در صنایع مختلف ، از ساخت و ساز تا هوافضا استفاده شود.

برنامه

هر دو جوشکاری و جوشکاری همجوشی در بسیاری از صنایع کاربردی پیدا می کنند ، اما در مناطق خاص تمایل به برتری دارند.

برنامه های کاربردی Brazing: Brazing معمولاً در الکترونیک ، لوله کشی ، سیستم های HVAC و تولید خودرو استفاده می شود ، به خصوص در مواردی که فلزات متفاوت نیاز به پیوستن دارند. به عنوان مثال ، اغلب برای جمع آوری مبدلهای حرارتی و اجزای یخچال استفاده می شود.

برنامه های جوشکاری فیوژن: جوشکاری فیوژن در صنایع سنگین مانند ساخت و ساز ، کشتی سازی و هوافضا رواج دارد ، جایی که قدرت و یکپارچگی اتصالات مهم است. این ماده به طور گسترده ای برای ساخت سازه های فولادی ، خطوط لوله و اجزای ماشین آلات استفاده می شود.

پایان

به طور خلاصه ، در حالی که جوشکاری و جوشکاری هر دو روش اساسی برای پیوستن به فلزات است ، در فرآیندهای ، دما ، برنامه ها و ویژگی های مشترک آنها تفاوت چشمگیری دارند. Brazing یک فرآیند دمای پایین تر است که امکان پیوستن به فلزات متفاوت و به حداقل رساندن اعوجاج حرارتی را فراهم می کند ، در حالی که جوشکاری فیوژن اتصالات با استحکام بالا و یکپارچه مناسب برای کاربردهای سنگین را فراهم می کند. درک این تفاوت ها به مهندسین و تولید کنندگان کمک می کند تا روش مناسب را برای نیازهای خاص خود انتخاب کنند و از یکپارچگی و قابلیت اطمینان محصولات خود اطمینان حاصل کنند. هر تکنیک جایگاه خود را در دنیای تولید دارد و به نوآوری در صنایع مختلف کمک می کند.