رایج ترین ماده چسبنده مورد استفاده در ابزار کاربید

رایج ترین ماده چسبنده مورد استفاده در ابزار کاربید کبالت است. کبالت به طور گسترده ای به عنوان فاز اتصال دهنده در ترکیبات کاربید سیمانی به دلیل خواص آن که مکمل ذرات کاربید سخت است، استفاده می شود. کبالت به عنوان یک عامل اتصال دهنده عمل می کند که دانه های کاربید تنگستن را در کنار هم نگه می دارد و یک ماده قوی و بادوام مناسب برای برش، حفاری و سایر کاربردهای ماشینکاری را تشکیل می دهد.

کبالت چندین ویژگی اساسی را در ابزار کاربید ارائه می دهد:

1. استحکام و چقرمگی: کبالت استحکام و چقرمگی ترکیب کاربید را فراهم می کند و دوام کلی و مقاومت در برابر سایش ابزار را افزایش می دهد.

2. پایداری در دمای بالا: کبالت پایداری خوبی در دمای بالا دارد و به ابزار کاربید اجازه می‌دهد سختی و استحکام خود را حتی در دماهای عملیاتی بالا که در فرآیندهای ماشین‌کاری با آن مواجه می‌شوند، حفظ کند.

3. اینرسی شیمیایی: کبالت بی اثری شیمیایی از خود نشان می دهد که به محافظت از دانه های کاربید تنگستن در برابر واکنش های شیمیایی با مواد قطعه کار یا مایعات برش کمک می کند و عمر طولانی ابزار را تضمین می کند.

4. عامل اتصال: کبالت به عنوان یک چسبنده عمل می کند که دانه های کاربید تنگستن را در کنار هم نگه می دارد و به یکپارچگی ساختاری و عملکرد ابزار کاربید کمک می کند.

در حالی که کبالت رایج ترین ماده چسبنده مورد استفاده در ابزار کاربید است، مواد چسباننده جایگزینی مانند نیکل، آهن و سایر عناصر وجود دارد که در کاربردهای خاص مورد استفاده قرار می گیرند تا خواص ابزار کاربید را برای برآوردن نیازهای ماشین کاری خاص تنظیم کنند.

چه زمانی از مواد پیوند دهنده مانند نیکل، آهن و سایر عناصر به جای آن استفاده می شود

مواد پیوند دهنده مانند نیکل، آهن و سایر عناصر در ابزار آلیاژی در شرایط خاصی استفاده می شوند که خواص آنها برای کاربردها یا نیازهای خاص مناسب تر است. در اینجا چند سناریو وجود دارد که در آن ممکن است مواد پیوند دهنده جایگزین نسبت به کبالت در ساخت ابزار آلیاژی ترجیح داده شوند:

1. محیط های خورنده: چسب های مبتنی بر نیکل معمولاً در ابزار آلیاژی برای کاربردهایی که ابزار در معرض محیط های خورنده است استفاده می شود. نیکل در مقایسه با کبالت مقاومت در برابر خوردگی بهتری دارد و برای برش کاری که شامل مواد خورنده است ایده آل است.

2. بهبود چقرمگی: گاهی اوقات از آهن به عنوان ماده چسبنده در ابزار آلیاژی برای افزایش چقرمگی استفاده می شود. چسب های مبتنی بر آهن می توانند مقاومت در برابر ضربه و دوام را بهبود بخشند، که در کاربردهایی که ابزار در معرض سطوح بالایی از استرس یا ضربه قرار می گیرد، مفید است.

3. ملاحظات هزینه: در شرایطی که هزینه عامل مهمی است، استفاده از مواد چسبنده جایگزین مانند آهن یا عناصر دیگر ممکن است در مقایسه با کبالت مقرون به صرفه تر باشد. این می تواند برای برنامه هایی که مقرون به صرفه بودن بدون به خطر انداختن عملکرد ابزار در اولویت هستند، مرتبط باشد.

4. کاربردهای تخصصی: برخی کاربردهای تخصصی ممکن است به خواص خاصی نیاز داشته باشند که بهتر با مواد چسباننده جایگزین به دست می آیند. به عنوان مثال، ابزار کاربید تنگستن با ترکیبی از چسباننده های کبالت و نیکل ممکن است برای کارهای برش خاصی که به تعادل منحصر به فردی از خواص مانند مقاومت در برابر سایش، چقرمگی و مقاومت در برابر حرارت نیاز دارند، طراحی شوند.

با استفاده از مواد پیوندی مختلف مانند نیکل، آهن و سایر عناصر در ابزار آلیاژی، سازندگان می‌توانند ویژگی‌های ابزار را متناسب با محیط‌های مختلف ماشین‌کاری، مواد و الزامات عملکرد سفارشی کنند. هر ماده بایندر مزایای متمایزی را ارائه می دهد و می تواند به صورت استراتژیک بر اساس خواص مورد نظر مورد نیاز برای یک کاربرد خاص انتخاب شود.