Verschil tussen overlay-lassen en harde bekleding

Overlay-lassen en hardfacing zijn twee veelgebruikte technieken in de industrie voor het verbeteren van de duurzaamheid en slijtvastheid van componenten die worden blootgesteld aan zware bedrijfsomstandigheden. Hoewel beide processen erop gericht zijn de oppervlakte-eigenschappen van een materiaal te verbeteren, zijn er duidelijke verschillen in de toepassing ervan, de gebruikte materialen en de resulterende eigenschappen. In dit artikel zullen we de verschillen onderzoeken tussen overlay-lassen en harde bekleding in termen van proces, materialen en hun respectieve voordelen en beperkingen.

Wat is overlay-lassen

Bij overlay-lassen, ook bekend als cladden of surfacing, wordt een laag compatibel materiaal op het oppervlak van een basismetaal aangebracht. Dit wordt bereikt door processen zoals ondergedompeld booglassen (SAW), gasmetaalbooglassen (GMAW) of plasma-overdrachtbooglassen (PTAW). Het overlaymateriaal wordt gekozen op basis van de compatibiliteit met het basismetaal en de gewenste oppervlakte-eigenschappen.

Materialen die worden gebruikt bij het lassen van overlays:

1. Lasoverlay: Bij deze techniek is het overlaymateriaal doorgaans een lasvulmetaal, dat een koolstofarm staal, roestvrij staal of een legering op nikkelbasis kan zijn. Het lasoverlaymateriaal wordt geselecteerd op basis van zijn corrosieweerstand, slijtvastheid of hoge temperatuureigenschappen.

Voordelen van overlay-lassen:

1. Veelzijdigheid: Overlay-lassen maakt het mogelijk dat een breed scala aan materialen kan worden gebruikt voor oppervlaktemodificatie, wat flexibiliteit biedt bij het afstemmen van de overlay-eigenschappen op basis van specifieke vereisten.

2. Kosteneffectief: Overlay-lassen biedt een kosteneffectieve oplossing voor het verbeteren van de oppervlakte-eigenschappen van componenten, omdat slechts een relatief dunne laag duur materiaal op het basismetaal wordt aangebracht.

3. Reparatiemogelijkheden: Overlay-lassen kan ook worden gebruikt voor het repareren van beschadigde of versleten oppervlakken, waardoor de levensduur van componenten wordt verlengd.

Beperkingen van overlay-lassen:

1. Hechtsterkte: De sterkte van de hechting tussen het overlaymateriaal en het basismetaal kan een punt van zorg zijn, omdat een onvoldoende hechting kan leiden tot delaminatie of voortijdig falen.

2. Beperkte dikte: Overlay-lassen is doorgaans beperkt tot een dikte van enkele millimeters, waardoor het minder geschikt is voor toepassingen die dikkere lagen met verbeterde oppervlakte-eigenschappen vereisen.

3. Warmtebeïnvloede zone (HAZ): De warmte-inbreng tijdens het lassen van overlays kan leiden tot de vorming van een door hitte beïnvloede zone, die andere eigenschappen kan vertonen dan de overlay- en basismaterialen.

Wat is hard onder ogen zien

Bij hardfacing, ook wel hardsurfacing of build-up lassen genoemd, wordt een slijtvaste laag op het oppervlak van een component aangebracht om de weerstand tegen slijtage, erosie en impact te verbeteren. Deze techniek wordt doorgaans gebruikt als slijtvastheid de voornaamste zorg is.

Materialen gebruikt bij harde bekleding:

1. Harde legeringen: Harde materialen zijn legeringen die doorgaans bestaan ​​uit een onedel metaal (zoals ijzer) en legeringselementen zoals chroom, molybdeen, wolfraam of vanadium. Deze legeringen zijn gekozen vanwege hun uitzonderlijke hardheid en slijtvastheid.

Voordelen van harde bekleding:

1. Superieure hardheid: Harde materialen worden geselecteerd vanwege hun uitzonderlijke hardheid, waardoor componenten bestand zijn tegen schurende slijtage, schokken en toepassingen met hoge spanning.

2. Slijtvastheid: Een harde bekleding verbetert de slijtvastheid van het oppervlak aanzienlijk, waardoor de levensduur van componenten onder zware bedrijfsomstandigheden wordt verlengd.

3. Dikteopties: Harde bekleding kan worden aangebracht in lagen van verschillende dikte, waardoor nauwkeurige controle mogelijk is over de hoeveelheid toegevoegd slijtvast materiaal.

Beperkingen van hard onder ogen zien:

1. Beperkte veelzijdigheid: Harde materialen zijn primair gericht op slijtvastheid en beschikken mogelijk niet over de gewenste corrosieweerstand, hoge temperatuureigenschappen of andere specifieke kenmerken die voor bepaalde toepassingen vereist zijn.

2. Kosten: Harde legeringen zijn doorgaans duurder in vergelijking met overlay-lasmaterialen, waardoor de kosten van oppervlaktemodificaties mogelijk stijgen.

3. Moeilijke reparatie: Zodra een harde laag is aangebracht, kan het een uitdaging zijn om het oppervlak te repareren of aan te passen, omdat de hoge hardheid van het materiaal het minder lasbaar maakt.

Conclusie:

Overlay-lassen en harde bekleding zijn verschillende technieken voor oppervlaktemodificatie die worden gebruikt om de slijtvastheid en duurzaamheid van componenten te verbeteren. Overlay-lassen biedt veelzijdigheid en kosteneffectiviteit, waardoor een breed scala aan opties in overlay-materialen mogelijk is. Het is geschikt voor toepassingen die corrosiebestendigheid, slijtvastheid of verbeterde eigenschappen bij hoge temperaturen vereisen. Hard-facing richt zich daarentegen vooral op slijtvastheid, waarbij legeringen met een uitzonderlijke hardheid worden gebruikt. Het is ideaal voor toepassingen die onderhevig zijn aan aanzienlijke slijtage, erosie en schokken. Het begrijpen van de specifieke vereisten van de toepassing en de gewenste oppervlakte-eigenschappen is van cruciaal belang bij het selecteren van de juiste techniek om de gewenste resultaten te bereiken.