Het meest voorkomende bindmiddelmateriaal dat wordt gebruikt in hardmetalen gereedschap

Het meest voorkomende bindmiddelmateriaal dat wordt gebruikt in hardmetalen gereedschappen is kobalt. Kobalt wordt op grote schaal gebruikt als bindmiddelfase in gecementeerde carbidesamenstellingen vanwege zijn eigenschappen die de harde carbidedeeltjes aanvullen. Kobalt dient als bindmiddel dat de wolfraamcarbidekorrels bij elkaar houdt en vormt een sterk en duurzaam materiaal dat geschikt is voor snijden, boren en andere bewerkingstoepassingen.

Kobalt biedt verschillende essentiële kenmerken in hardmetalen gereedschappen:

1. Sterkte en taaiheid: Kobalt geeft sterkte en taaiheid aan de carbidesamenstelling, waardoor de algehele duurzaamheid en slijtvastheid van het gereedschap worden verbeterd.

2. Stabiliteit bij hoge temperaturen: Kobalt heeft een goede stabiliteit bij hoge temperaturen, waardoor het hardmetalen gereedschap zijn hardheid en sterkte kan behouden, zelfs bij hoge bedrijfstemperaturen die optreden tijdens bewerkingsprocessen.

3. Chemische traagheid: Kobalt vertoont een chemische inertie, die de wolfraamcarbidekorrels helpt beschermen tegen chemische reacties met het werkstukmateriaal of snijvloeistoffen, waardoor een langere levensduur van het gereedschap wordt gegarandeerd.

4. Bindmiddel: Kobalt fungeert als bindmiddel dat de wolfraamcarbidekorrels bij elkaar houdt en draagt ​​bij aan de structurele integriteit en prestaties van het hardmetalen gereedschap.

Hoewel kobalt het meest voorkomende bindmiddel is dat wordt gebruikt in hardmetalen gereedschappen, zijn er alternatieve bindmiddelen zoals nikkel, ijzer en andere elementen die in specifieke toepassingen worden gebruikt om de eigenschappen van het hardmetalen gereedschap aan te passen aan specifieke bewerkingsvereisten.

wanneer worden in plaats daarvan verbindingsmaterialen zoals nikkel, ijzer en andere elementen gebruikt

Verbindingsmaterialen zoals nikkel, ijzer en andere elementen worden in legeringsgereedschappen gebruikt in specifieke situaties waar hun eigenschappen beter geschikt zijn voor bepaalde toepassingen of vereisten. Hier zijn enkele scenario's waarin alternatieve hechtmaterialen de voorkeur kunnen hebben boven kobalt bij het maken van legeringsgereedschappen:

1. Corrosieve omgevingen: Op nikkel gebaseerde bindmiddelen worden vaak gebruikt in gelegeerde gereedschappen voor toepassingen waarbij het gereedschap wordt blootgesteld aan corrosieve omgevingen. Nikkel biedt een betere corrosieweerstand vergeleken met kobalt, waardoor het ideaal is voor snijwerkzaamheden waarbij corrosieve materialen betrokken zijn.

2. Verbetering van de taaiheid: IJzer wordt soms gebruikt als bindmiddel in gelegeerd gereedschap om de taaiheid te verbeteren. Op ijzer gebaseerde bindmiddelen kunnen een verbeterde slagvastheid en duurzaamheid bieden, wat gunstig is bij toepassingen waarbij het gereedschap wordt blootgesteld aan hoge niveaus van spanning of stoten.

3. Kostenoverwegingen: In situaties waarin de kosten een belangrijke factor zijn, kan het gebruik van alternatieve bindmiddelen zoals ijzer of andere elementen economischer zijn in vergelijking met kobalt. Dit kan relevant zijn voor toepassingen waarbij kosteneffectiviteit een prioriteit is, zonder dat dit ten koste gaat van de gereedschapsprestaties.

4. Gespecialiseerde toepassingen: Bepaalde gespecialiseerde toepassingen vereisen mogelijk specifieke eigenschappen die beter kunnen worden bereikt met alternatieve bindmiddelmaterialen. Gereedschappen van wolfraamcarbide met een combinatie van kobalt- en nikkelbindmiddelen kunnen bijvoorbeeld op maat worden gemaakt voor bepaalde snijtaken die een uniek evenwicht van eigenschappen vereisen, zoals slijtvastheid, taaiheid en hittebestendigheid.

Door gebruik te maken van verschillende verbindingsmaterialen zoals nikkel, ijzer en andere elementen in gereedschappen van legeringen, kunnen fabrikanten de kenmerken van het gereedschap aanpassen aan uiteenlopende bewerkingsomgevingen, materialen en prestatie-eisen. Elk bindmiddelmateriaal biedt duidelijke voordelen en kan strategisch worden gekozen op basis van de gewenste eigenschappen die nodig zijn voor een specifieke toepassing.